Autor: Robert Wąsik Każda uczelnia, a nawet poszczególne Instytuty i Zakłady, wprowadzają własne wymogi dotyczące prac magisterskich. Są jednak pewne reguły, które powinny zostać zastosowane nie z musu, ale po prostu dlatego, że taka jest norma formatowania. 1. Spójniki na końcu wiersza. Ich usuwanie nie jest obowiązkowe. Było takie, kiedy obowiązującym formatowaniem był „maszynopis znormalizowany”, a więc typografia czcionek jednakowej szerokości. W przypadku równanych do lewej prac magisterskich usunięcie spójników z końca linii jest jedynie wyrazem znajomości tej zasady. 2. Wyrównanie do lewej. Choć wiele osób uznaje za bardziej eleganckie wyrównanie obustronne, czyli tak zwane justowanie, poprawnym formatem jest równanie tekstu do lewej krawędzi. Mało kto zdaje sobie z tego sprawę, ale poza wątpliwymi walorami estetycznymi, justowanie ma jeszcze jedną wadę: utrudnia czytanie. Nierówny prawy brzeg tekstu jest podświadomie uznawany przez nasz mózg za drogowskazy. Dzięki zaniechaniu justowania czytelnik nie gubi linii. 3. Odstęp między wierszami. Standardowa interlinia jest najpowszechniej stosowanym formatem. Raczej nie powinno się zwiększać jej wartości, a już stanowczo źle wygląda interlinia o wartości 1,5. Sprawia wrażenie zastosowanej nie z dbałości o czytelność, ale raczej z chęci rozciągnięcia pracy. Niestety, w wielu Zakłądach taka niechlujna interlinia jest wymagana. 4. Czcionka szeryfowa. Czcionki szeryfowe (gotyki), takie jak Times, są czytelniejsze w tekście drukowanym niż czcionki bezszeryfowe (antykwy), np. Arial. Te ostatnie doskonale sprawdzają się przy mniejszych partiach tekstu, np. w prezentacjach multimedialnych. Ważne jest zachowanie konsekwencji i niestosowanie nigdy więcej niż 3 czcionek w pracy. Jeśli chcemy coś wyróżniać, należy zastosować pogrubienia, kursywy lub podkreślenia, a nade wszystko listy wypunktowane i numerowane lub tabele, w zależności od potrzeb. 5. Wyrównanie grafik. Grafiki należy wyrównywać do lewego brzegu pracy, a jeśli zajmują więcej niż połowę dostępnej szerokości kolumny, nie umieszczać obok nich tekstu innego niż opisy lub podpisy. W ten sposób efektywniej wykorzystuje się przestrzeń i zapobiega gubieniu linii przez czytającego, nie wspominając już o tym, że znacznie lepiej wygląda taka praca, jeśli chodzi o estetykę. Zasad, którym warto się przyjrzeć, jest zawsze więcej, jednak te pięć jest najważniejszych, dotyczy spraw, które najczęściej są problematyczne. Warto też nauczyć się sprytnie formatować tekst, ale to już temat na zupełnie inny artykuł. Formatowanie prac, prezentacje magisterskie i tłumaczenie abstractów. Licencjonowane artykuły dostarcza...
